Ο υδράργυρος είναι ένα βαρύ μέταλλο που βρίσκεται στον αέρα, το νερό και το έδαφος. Υπάρχει σε διάφορες μορφές, όπως ο στοιχειακός υδράργυρος, σε ορισμένα θερμόμετρα, τα ανόργανα άλατα/ενώσεις υδραργύρου που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία και στην παραγωγή ορισμένων χημικών ουσιών και ο οργανικός υδράργυρος (π.χ. μεθυλικός υδράργυρος) που είναι γνωστό ότι βιοσυσσωρεύεται μέσω των τροφικών αλυσίδων, ιδίως στα ψάρια.
Οι γάτες είναι πολύ ευαίσθητες στις επιδράσεις του μεθυλοϋδραργύρου, ιδίως. Δεδομένου ότι η έκθεση σε στοιχειακό και ανόργανο υδράργυρο δεν είναι πολύ συνηθισμένη στις γάτες, το παρόν άρθρο θα επικεντρωθεί στη δηλητηρίαση από υδράργυρο που προκαλείται από χρόνια έκθεση σε μεθυλοϋδράργυρο.
Τι προκαλεί δηλητηρίαση από υδράργυρο στις γάτες;
Ιστορικά, η δηλητηρίαση από μεθυλοϋδράργυρο έχει παρατηρηθεί σε γάτες που κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες μολυσμένων ψαριών. Ίσως έχετε ακούσει για τις “γάτες που χορεύουν” της Μιναμάτα της Ιαπωνίας, τα σημάδια των οποίων ήταν αποτέλεσμα της απόρριψης μεγάλων ποσοτήτων αποβλήτων υδραργύρου στον κόλπο της Μιναμάτα από ένα πετροχημικό εργοστάσιο τη δεκαετία του 1950 (χιλιάδες άνθρωποι επηρεάστηκαν επίσης). Υπήρξε μια άλλη αναφορά για γάτες με τη νόσο Minamata στο Οντάριο του Καναδά τη δεκαετία του 1970.
Αρκετές πρόσφατες μελέτες (όπως αυτή) έχουν προκαλέσει ανησυχία για τα επίπεδα μεθυλυδραργύρου στις εμπορικές τροφές για κατοικίδια ζώα. Ωστόσο, η πρακτική εφαρμογή αυτών των πληροφοριών είναι προς το παρόν περιορισμένη, διότι:
Δεν είναι γνωστό πόσος από τον υδράργυρο που ανιχνεύεται είναι βιοδιαθέσιμος (δηλαδή ικανός να απορροφηθεί από τον οργανισμό).
Οι κτηνίατροι δεν εξετάζουν συχνά τις γάτες για έκθεση σε μεθυλυδράργυρο, οπότε δεν γνωρίζουμε αν τα αυξημένα επίπεδα στις τροφές για γάτες προκαλούν αυξημένα επίπεδα στις γάτες.
Δεν υπάρχει ρύθμιση των επιπέδων υδραργύρου στις τροφές κατοικίδιων ζώων στις Ηνωμένες Πολιτείες, επομένως δεν υπάρχει άμεση πορεία δράσης για τη βελτίωση της ασφάλειας των εμπορικών τροφών.
Η χρόνια έκθεση σε μεθυλοϋδράργυρο σε τροφές για γάτες έχει σίγουρα τη δυνατότητα να οδηγήσει σε τοξικότητα. Ωστόσο, δεν διαθέτουμε επί του παρόντος κλινικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτό συμβαίνει πραγματικά.
Ποια είναι τα σημάδια δηλητηρίασης από υδράργυρο στις γάτες;
Τα σημάδια της δηλητηρίασης από υδράργυρο στις γάτες οφείλονται κυρίως σε βλάβες του νευρικού συστήματος (συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου), επειδή εκεί τείνει να συσσωρεύεται ο μεθυλοϋδράργυρος στον οργανισμό. Τα νεφρά επηρεάζονται επίσης συχνά, καθώς και τα αγέννητα γατάκια (ο υδράργυρος διαπερνά τον πλακούντα). Τα σημάδια μπορεί να περιλαμβάνουν:
Μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες για να συσσωρευτεί ο μεθυλοϋδράργυρος στον οργανισμό σε επίπεδο όπου τα σημάδια τοξικότητας γίνονται εμφανή.
Μπορεί να αντιμετωπιστεί η δηλητηρίαση από υδράργυρο;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο για τη χρόνια τοξικότητα από μεθυλοϋδράργυρο. Η θεραπεία περιλαμβάνει την παροχή υποστηρικτικής φροντίδας και την πρόληψη περαιτέρω έκθεσης. Προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η θεραπεία χηλίωσης (η οποία έχει χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις οξείας δηλητηρίασης που προκλήθηκε από ανόργανα άλατα υδραργύρου) είναι χρήσιμη σε αυτές τις περιπτώσεις.
Η βλάβη στα όργανα που προκαλείται από τον μεθυλοϋδράργυρο είναι μη αναστρέψιμη και η πρόγνωση για τους σοβαρά προσβεβλημένους ασθενείς είναι κακή. Οι γάτες που επιβιώνουν μπορεί να έχουν μόνιμες νευρολογικές βλάβες και μειωμένη νεφρική λειτουργία.
Εκτός από τις συγκεκριμένες περιπτώσεις που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο, υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές επιβεβαιωμένης τοξικότητας μεθυλοϋδραργύρου σε γάτες. Τα σημάδια μπορεί να είναι παρόμοια με άλλες νευρολογικές παθήσεις, οπότε οι κτηνίατροι μπορεί να μην εξετάζουν το ενδεχόμενο εξέτασης για μεθυλοϋδράργυρο και οι ήπιες περιπτώσεις μπορεί να μην διαγιγνώσκονται. Ως εκ τούτου, έχουμε λίγες πληροφορίες σχετικά με τη συνολική επικράτηση της τοξικότητας μεθυλοϋδραργύρου στις γάτες και κατά πόσον οι ασθενείς με ήπια προσβολή επιβιώνουν.
Πώς μπορώ να προστατεύσω τη γάτα μου από τη δηλητηρίαση με υδράργυρο;
Ενώ ο κίνδυνος δηλητηρίασης από υδράργυρο είναι πιθανώς πολύ χαμηλός για τις περισσότερες γάτες, υπάρχουν ορισμένα μέτρα που μπορείτε να λάβετε για να διατηρήσετε τη γάτα σας όσο το δυνατόν πιο ασφαλή. Αυτά μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τις έγκυες γάτες και τα γατάκια:
Περιορίστε την πρόσληψη από τη γάτα σας θηρευτικών ψαριών (π.χ. τόνος) που είναι γνωστό ότι περιέχουν υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου (συμβουλευτείτε αυτόν τον πίνακα για ασφαλέστερες επιλογές).
Ελέγξτε τις τοπικές οδηγίες κατανάλωσης ψαριών προτού μοιραστείτε με τη γάτα σας ψάρια άγριας αλιείας.
Εξετάστε το ενδεχόμενο αγοράς τροφής για γάτες από εταιρείες που προβαίνουν εθελοντικά σε αυστηρό ποιοτικό έλεγχο των προϊόντων τους, συμπεριλαμβανομένων των δοκιμών για βαρέα μέταλλα και άλλες τοξίνες.
Προς το παρόν, τα συμπληρώματα ιχθυελαίου δεν φαίνεται να αποτελούν σημαντική πηγή υδραργύρου.
Συμπέρασμα
Ας ελπίσουμε ότι οι μελλοντικές έρευνες θα συνεχίσουν να διερευνούν τα επίπεδα μεθυλοϋδραργύρου στις εμπορικές γατοτροφές και θα καθορίσουν αν αποτελούν σημαντικό λόγο ανησυχίας.
Η ανάπτυξη κανονισμών που θα υπαγορεύουν τα μέγιστα επιτρεπτά επίπεδα υδραργύρου στις τροφές για ζώα συντροφιάς θα ήταν ένα καλό βήμα προς την κατεύθυνση της διασφάλισης ότι η τροφή των γατών μας είναι όσο το δυνατόν πιο ασφαλής.
Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο να προσδιοριστεί κατά πόσον μη επεμβατικές μέθοδοι ελέγχου των επιπέδων μεθυλυδραργύρου στις γάτες (όπως η δειγματοληψία γούνας) θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για ευρεία παρακολούθηση.
